Çin’de ekonomik ve sosyal kalkınmanın yetersiz ve dengesiz olmasının neticesinde yoksulluk derecesinde farklılıklar da kendini gösterir. Aşırı yoksul bölge ise yoksul bölgeler arasında yoksulluk derecesi yüksek ve yoksullukla mücadelede büyük zorluklarla karşı karşıya bulunulan bölgeyi ifade eder. Xi Jinping, yoksulluğu azaltmanın çetin bir savaş, aşırı yoksul bölgelerde yoksulluğu azaltmanın ise çetin savaşın en zorlu kısmı olduğunu dile getirmiştir.
Aşırı yoksul bölgeler 3 kategoriye ayrılır: Birincisi birbirine bitişik olan aşırı yoksul bölgeler. Bu bölgeler arasında Tibet Özerk Bölgesi ve 4 eyaletteki Tibet etnik grubuna mensup vatandaşların toplu halde yaşadığı yerler, Xinjiang Uygur Özerk Bölgesi’nin güneyindeki 4 il, Sichuan eyaletindeki Liangshan, Yunnan eyaletindeki Nujiang ve Gansu eyaletindeki Linxia bölgeleri yer alıyor. Mevzubahis bölgelerdeki yaşam koşulları zorlu, yoksulluğa yol açan nedenler karmaşık, altyapı tesisleri ve kamu hizmetleri yetersiz, yoksulluk oranı genel olarak yüzde 20 civarındadır.
İkincisi, aşırı yoksul ilçeler. Devlet Konseyi’ne bağlı Yoksulluğu Azaltma Ofisi tarafından Çin’in en çok zorluk çeken yoksul ilçelerinin yüzde 20’si üzerinde yapılan analize göre, 14 eyalet ve bölgede yer alan bu ilçelerdeki yoksulluk oranı ortalama yüzde 23 düzeyinde, ilçe başına düşen yoksul nüfus ise 30 bin kişi civarındadır.
Üçüncüsü, yoksul köyler. Ülkenin kayıtlı 128 bin yoksul köyünde toplam yoksul nüfusun yüzde 60’ı yaşamaktadır. Altyapı tesisleri ve kamu hizmetlerinin ciddi boyutta geri kaldığı bu köylerdeki ÇKP komitelerinin kabiliyeti yeterince güçlü değildir. Bu aşırı yoksul köylerin dörtte üçünde kooperatif bulunmazken, üçte ikisinde ise hiçbir çalışma mevcut değildir. Mevzubahis bölgelerde kimsenin sorumluluk almaması, kimsenin çalışmaması ve çalışmak için bütçenin bulunmaması görünümü dikkat çekicidir.
深度贫困地区
作为中国经济社会发展不充分、不均衡的产物，贫困问题本身亦存在贫困程度的差异，而深度贫困地区则是贫困地区中贫困程度深重，脱贫难度较大的区域。习近平指出，脱贫攻坚本来就是一场硬仗，而深度贫困地区脱贫攻坚是这场硬仗中的硬仗。
深度贫困地区主要是指以下三类地区：一是连片的深度贫困地区，如西藏和四省藏区、南疆四地州、四川凉山、云南怒江、甘肃临夏等地区，生存环境恶劣，致贫原因复杂，基础设施和公共服务缺口大，贫困发生率普遍在20%左右。二是深度贫困县，据国务院扶贫办对全国最困难的20%的贫困县所做的分析，贫困发生率平均在23%，县均贫困人口近3万人，分布在14个省区。三是贫困村，全国12.8万个建档立卡贫困村居住着60%的贫困人口，基础设施和公共服务严重滞后，村两委班子能力普遍不强，四分之三的村无合作经济组织，三分之二的村无集体经济，无人管事、无人干事、无钱办事现象突出。