Diğer kesimlere göre yoksul nüfusu daha fazla ve yoksulluk derecesi daha yüksek olan bölge yoksul bölge kabul edilir. Reform ve dışa açılma politikasının uygulanmaya başlamasından beri Çin’de yürütülen büyük ölçekli yoksulluğu azaltma çalışmalarında farklı dönemlerde tespit edilen yoksul bölgelere ağırlık verilmiştir. 1982 yılında Devlet Konseyi, Gansu eyaletinin Dingxi ve Hexi bölgeleri, Ningxia Hui Özerk Bölgesi’nin Xihaigu bölgesi olmak üzere 3 bölgede öncelikli yardıma muhtaç 28 ilçe belirlemiştir. 1984 yılında, “ÇKP Merkez Komitesi ve Devlet Konseyi’nin Yoksul Bölgelerin Çehresinin Değiştirilmesine Destek SağlamayaDair Yönetmeliği” yayımlanarak, ülke genelindeki yoksul bölgelerin kapsamı temel olarak çizilmiştir.
Yönetmeliğegöre doğa koşulları, çalışma temeli ve politikaları hayata geçirme vaziyetindeki farklardan dolayı kırsal kesimlerin ekonomileri arasında dengesizlik söz konusudur. Özellikle on milyonlarca nüfusa sahip bazı bölgeler henüz yoksulluktan kurtulamamış, halkın giyinme ve beslenme sorunu henüz tamamen çözülememiştir. Bu bölgelerin çoğunluğunu dağlık ve ücra yerleşim yerleri teşkil ederken, bazıları azınlıkların toplu halde yaşadıkları bölgeler veya eski devrim üsleridir. Yoksul bölgelerdeki sorunların çözülmesi için kilit alanlara öncelik verilmeli, özellikle birbirine bitişik onu aşkın yoksul bölgedeki problemler var güçle çözülmelidir.
Daha sonraki dönemde yoksulluğu azaltma ve kalkındırma çalışmalarında yoksul bölgelerin kapsamında değişiklik yapılmasına rağmen, yoksul bölgeler tespit edilirken büyük ölçüde yukarıda belirtilen temel yaklaşım takip edilmiştir. 1986 yılında 331 ilçe, 1988 yılında da Hebei, İç Moğolistan, Sichuan, Gansu, Qinghai ve Xinjiang’ın mera alanlarında bulunan 27 ilçe, kilit yoksul ilçe kapsamına dahil edilmiştir. Ülkenin eyalet ve özerk bölgeleri de kendi koşullarına göre 300’den fazla eyalet düzeyinde yoksul ilçe tespit etmiştir. Böylece 1988 sonu itibariyle Çin genelindeki yoksul ilçe sayısı 664’ü bulmuştur. Daha sonra bazı eyalet ve özerk bölgeler yardım kapsamını genişletmiş, ülkedeki yoksul ilçe sayısı 699’a yükselmiştir. 1994 yılında yayımlanan “Yoksulluğu Azaltmaya Dair 7 Yıllık Ulusal Eylem Programı (1994-2000)”nda yoksul ilçelerin sayısı 592 olarak değiştirilmiştir. 2001 yılında yayımlanan “Çin’in Kırsal Kesimlerinde Yoksulluğu Azaltma ile Kalkındırma Taslağı (2001-2010)”nın gereklerine göre, 592 kilit yoksul ilçe ve 148 bin yoksul köy bir kez daha teyit edilmiştir.
ÇKP 18. Ulusal Kongresi’nden sonra yoksullukla mücadelenin kapsamlı şekilde başlatılmasını takiben yoksul bölgeleri yoksulluktan kurtarmanın önemi artmış, bu görev orta halli refah toplumu inşasını kapsamlı olarak tamamlama hedefine ulaşma yolundaki en müşkül bölüm addedilmiş ve yoksullukla savaşta başlıca muharebe meydanı haline gelmiştir.
贫困地区
贫困地区是指那些贫困人口数量、贫困深重程度高于其他区域的地区。改革开放以来，中国大规模的扶贫开发行动以特定时期所确定的贫困地区为工作重点。1982年，国务院在甘肃的定西地区、河西地区和宁夏的西海固地区（简称“三西地区”)划定了28个重点扶持县。1984年，《中共中央国务院关于帮助贫困地区尽快改变面貌的通知》发布，基本奠定了全国贫困地区大致范围。《通知》指出，由于自然条件、工作基础和政策落实情况的差异，农村经济还存在发展不平衡的状况，特别是还有几千万人口的地区仍未摆脱贫困，群众的温饱问题尚未完全解决。其中绝大部分是山区和边远地区，有的还是少数民族聚居地区和革命老根据地。解决贫困地区的问题要突出重点，特别是集中力量解决十几个连片贫困地区的问题。此后的扶贫开发工作虽对贫困地区的范围有所调整，但大体遵循了上述范围界定的基本思路。1986年，国务院在全国范围内陆续确定了331个国家重点扶持贫困县。1988年，国务院在河北、内蒙古、四川、甘肃、青海和新疆的牧区中又确定了27个国家重点扶持县。各省、自治区也根据各自具体情况确定了300多个省级重点扶持县。由此，到1988年年底，全国共有贫困县664个。后来个别省、自治区增加扶持范围，全国贫困县总数达到699个。1994年，列入《国家八七扶贫攻坚计划（1994—2000年）》扶持范围的贫困县调整为592个。2001年，根据《中国农村扶贫开发纲要（2001—2010年）》的要求，中国重新确定了592个国家扶贫开发工作重点县、14.8万个贫困村。
中共十八大以来，随着脱贫攻坚战的全面打响，贫困地区脱贫的重要性进一步凸显，被称为全面建成小康社会任务最繁重的区域，是打赢脱贫攻坚战的主战场。