Din ve inanç özgürlüğü

Din ve inanç özgürlüğü

Din ve inanç özgürlüğüne saygı ve bu özgürlüğün korunması, Çin’in dini konulara yönelik temel politikasıdır. ÇKP, kuruluşundan 2 yıl sonra 1923 yılında din ve inanç özgürlüğü politikasını ortaya koydu. Bu politika bir dönem “solcu” kesimlerin durumu nedeniyle zarar görse de politikada hiçbir değişiklik yapılmadı.

ÇHC Anayasası’na göre, her vatandaş bir dine inanma veya inanmama özgürlüğüne sahiptir; inanan bir vatandaş başka bir dine serbestçe geçebilir, aynı dinin farklı mezhepleri arasında özgürce seçim yapabilir, eskiden dini inancı olmayan bir vatandaş daha sonra bir dine tabi olabilir, önceden dini inancı olan bir vatandaş da inanmamayı tercih edebilir. Herhangi bir hükümet kuruluşu, sivil toplum örgütü veya birey, hiçbir vatandaşı bir dine inanmaya veya inanmamaya zorlayamaz; dini inancı olan veya olmayan vatandaşlara ayrımcılık yapılamaz. Çoğunluğun dini inancı olmadığı bir bölgede dini inancı olan azınlık nüfusun; çoğunluğun dini inancı olduğu bir bölgede ise dini inancı olmayan vatandaşların hak ve çıkarları saygıyla korunmalıdır. Lakin din ve inanç özgürlüğünün korunması için dinlerin anayasa ve ilgili yasalar çerçevesinde yaşatılması, dini vecibelerin toplum ve yaşam düzeni ile çalışma hayatını engellememesi şarttır.

宗教信仰自由

尊重和保护宗教信仰自由是中国对宗教问题的基本政策。中国共产党从成立不久的1923年，就提出了宗教信仰自由政策。虽然后来在“左”的条件下这项政策也遭到破坏，但党始终没有改变这项政策。中华人民共和国宪法规定：公民既有信仰宗教的自由，也有不信仰宗教的自由；有信仰这种宗教的自由，也有信仰那种宗教的自由；在同一宗教里面，有信仰这个教派的自由，也有信仰那个教派的自由；有过去不信教现在信教的自由，也有过去信教现在不信教的自由。任何国家机关、社会团体和个人不得强制公民信仰或者不信仰宗教，不得歧视信仰宗教的公民和不信仰宗教的公民。在多数群众不信教的地方，注重尊重和保护少数信教群众的权益；在多数群众信教的地方，注意尊重和保护少数不信教群众的权益。但是，坚持宗教信仰自由，前提是宗教必须在宪法和法律规定的权利和义务范围内活动，宗教活动不得妨碍社会秩序、工作秩序和生活秩序。